Το Σύκο Κύμης

Το σύκο είναι ενδημικό στη Μεσόγειο και τη μέση Ανατολή. Παρ΄ότι είναι πλούσιο σε διατροφικά στοιχεία, σε σύγκριση με άλλα φρούτα έχει ως μειονέκτημα τη μικρή του αντοχή στο χρόνο. Έτσι, ήδη από τα αρχαία χρόνια, οι παραγωγοί σύκου ανακάλυψαν την αποξήρανση σαν ένα τρόπο για να το συντηρούν για μεγάλο χρονικό διάστημα, χωρίς να αλλοιώνεται η διατροφική του αξία.

Αρχαιότητα

Στην αρχαία Ελλάδα αποτελεί βασικό συστατικό της καθημερινής διατροφής, αλλά και ως τροφή των αθλητών κατά την προετοιμασία τους για τους Ολυμπιακούς αγώνες, όπως επίσης και στο διαιτολόγιο των στρατιωτών σε περιόδους εκστρατείας.

Ειδικότερα στην Κύμη

Λόγω του μικροκλίματος της περιοχής, το σύκο έχει τόσο λεπτή φλούδα που δεν είναι εμπορεύσιμο ως φρέσκο φρούτο. Οι κάτοικοι της Κύμης επίσης προσέφυγαν στην αποξήρανση, επινοώντας ωστόσο έναν πρωτότυπο τρόπο: κάθε σύκο σχίζεται στη μέση και αποξηραίνεται ανοιχτό. Μετά την αποξήρανση τα σύκα ενώνονται σε ζεύγη και σχηματίζουν την “ασκάδα”, το γνωστό “σύκο Κύμης”.

Αυτή η ξεχωριστή τεχνική εμφανίζεται τον 16ο αιώνα ενώ με την εμπορική άνθιση που γνωρίζει η Κύμη και το λιμάνι της τον 18ο αιώνα, το σύκα Κύμης γίνονται βασικό εξαγωγικό προϊόν της περιοχής.

Από το 1993, το σύκο Κύμης αναγνωρίζεται από την Ευρωπαϊκή Ένωση ως προϊόν Π.Ο.Π.

Σήμερα

Η διαδικασία που ακολουθούμε είναι ίδια όπως γινόταν πάντα. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η λεπτή φύση του σύκου εξαιρεί τις μηχανικές μεθόδους. Η συλλογή, το άπλωμα στον ήλιο και το ταίριασμα, μπορούν να γίνουν μόνο με το χέρι. Από τη συλλογή μέχρι τη συσκευασία, κάθε σύκο μπορεί να περάσει από το χέρι του παραγωγού εως και 20 φορές! Γι'αυτό στο Kumilio τα λέμε “εκ φύσεως, εκλεκτά”!